Bezinning Man, Vrouw en Ambt
Studie naar bijbeluitleg, achtergronden en gevolgen van de synode-besluiten Meppel 2017 en Goes 2020
home start hier
werkgroepen
bronnen agenda over ons contact
maandag 15 maart 2021
Zwijgteksten? Laat ze spreken...!

Ondertussen lijken ze een begrip geworden: de zwijg-teksten. Die aanduiding doelt op 1 Kor. 14: 34 en 1 Tim. 2:11-13. Paulus legt vrouwen in de samenkomsten van de gemeente het zwijgen op. Tenminste, in de samenkomsten.

Een onsympathieke richtlijn, lijkt het. Dat is toch niet meer van deze tijd! Alsof vrouwen sindsdien zich niet meer ontwikkeld hebben en vandaag de dag niet ook prima hun woordje kunnen doen. Lange tijd leken deze teksten als een onoverkomelijke barrière te fungeren om ook vrouwen in de diverse ambten te durven benoemen. Sinds de synode van Meppel 2017 is die barrière geslecht, zo lijkt het…

Maar is dat wel zo? Feitelijk werden deze teksten monddood gemaakt door ze opzij te schuiven: ze waren volgens de synode te zeer omstreden en konden daarom niet echt meepraten. Dat dat een merkwaardige manier van redeneren is, moge duidelijk zijn. De vraag die je dan moet stellen is: welke uitleg doet recht aan de tekst van Gods Woord en welke niet?

Sinds de synode zijn er heel wat pogingen gedaan om deze teksten alsnog van een passende uitleg te voorzien. Het zou niet gaan om vrouwen als zodanig, maar meer specifiek om vrouwen die respectloos met (hun?) mannen omgaan. Dat geeft geen pas. Anderen menen dat het primair gaat om vrouwen, die gehuwd zijn. Paulus zou geen algemene richtlijn geven, maar de huwelijksverhoudingen in de gemeente op het oog hebben. De tekst zelf geeft daartoe evenwel geen aanleiding; die context wordt dan opgediept uit andere Schriftgegevens en ingelezen in 1Tim. 2.
Bij deze operatie achteraf wekt men soms de indruk dat de wankele besluiten van extra stutten voorzien moeten worden.

Wij pleiten ervoor om deze teksten allereerst voor zichzelf te laten spreken en ook te laten uítspreken. Een belangrijke vraag dient zich hierbij aan. Zijn deze twee ‘zwijg-teksten’ inderdaad de laatste, nog hinderlijke barrière die uit de weg geruimd moet worden, omdat die dateert uit een patriarchale tijd, sterk cultureel bepaald is en de ongezonde overheersing van de man weerspiegelt? Of past deze tekst moeiteloos in een groter geheel, dat een in Gods goede schepping ingeweven patroon weerspiegelt? Dat patroon laat ons iets zien van de veelkleurige wijsheid van God en werd al zichtbaar bij de creatie van mannelijk en vrouwelijk in hun wonderlijke verscheidenheid.

Wat ons betreft zou dáár het gesprek over moeten gaan. Hier vallen belangrijke beslissingen!

Opmerkelijk genoeg heeft de synode van Meppel daar wel iets van bespeurd, maar vervolgens zelf niets mee gedaan: “De bijbel spreekt zowel over de gelijkwaardigheid van als over het onderscheid tussen man en vrouw, en de daarmee gegeven eigen plaats die beiden hebben tegenover God, in het huwelijk en in de gemeente. In onze sterk op gelijkheid gerichte cultuur verdient dit aspect speciale aandacht. De Bijbel waarschuwt er herhaaldelijk voor, dat man en vrouw niet in elkaars plaats treden of elkaar overheersen.” Zoals gezegd de synode dit niet in haar eigen overwegingen en besluiten. Dat is een pijnlijk gemis.

Voor verdere oriëntatie verwijzen we naar:

« GKv, waar gaat het om? - 14 December Bunschoten - man/vrouw - waar hebben we het (nog) over? »

Bronnen

Werkgroepen



Overige Pagina's